Hiç düşünmemiştim uykusuz kalıp birilerini düşünmenin bu kadar güzel olduğunu. Belkide düşlediğin şey güzeldi; herşeyi böylesine gökkuşağı renklerine bürüyen...
Vucudumla kanla beraber haraket eden şey ne peki? Yok yok, hayır o değil! O değildir... Değil mi? Neden bu kadar çok düşünüyorum o zaman? Gittiğim yolların,havanın aydınlık mı karanlık mı olmasının,doğanın habersizce çığlıklarının önemsizliği neden? Neden içinde olduğum o kadar günlük olaylar varken ben sadece tek bir kişinin içindeyim???
Her soru aslında bir cevap beklese de kapanan ve konusmaya yosun tutmuş ağzımdan, şimdi zamanı değil. Cevaplar belki de kendini ileri itmeye yeltendiren. Akışına bıraktım herşeyi, nehri bulandırmaya, ahengi bozmaya niyetim yok...
16.08.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder